Łzy Dimmamar - Dramatis personæ

1.Big mek Burshnak (Gracz: Niedźwiedź)

Big mek Burshnak - biggest and mekkiest ever a jak się komuś coś nie podoba to dostanie z turbo mega supa blasta i zostanie z niego tylko zapach pieczonego gretchina o poranku. Konstruuje najbardziejsze tupionce i szybciaste tupacze i fury w które zagania chopaków żeby mu znaleźli złom do konstruuwania jeszcze bardziej zajebiaszczych sprzentóf

2. Pułkownik Ferdynand „Freddie” Geiger (Gracz: Radar)

Dowodzi grupą catachańskich weteranów, żołnierzy z Cadii i Pierworodnych Vostroyan, których dotknęła plaga zombie (757.M41). Sam pułkownik zachował w miarę „świeże” spojrzenie i dzielnie opera się wyniszczającej chorobie.

3. Farseerzy Inaris i Isariel (Gracz: Marcin)

Bezpośrednimi dowódcmi Finneth'Morenn jest młode (według eldarskiej rachuby czasu) rodzeństwo Farseerów, Inaris i Isariel. Zawsze przynajmniej jedno z nich jest obecne na polu bitwy, by osobiście dowodzić wojownikami Tis-Aenai.
Inaris jest bardziej żywiołowym z rodzeństwa, często osobiście prowadzi natarcie na linie wroga. Jego siostra Isariel preferuje używać swych mocy bardziej defensywnie, chroniąc i wspierając wojowników w drugiej linii.

4. Kapitan Cieni Korvydae (Gracz: Przemek)

Mistrz Rekrutów jest dowódcą 10 kompanii, choć obowiązki szkoleniowe deleguje raczej na sierżantów, sam woli działać w polu. Po nieudanej akcji na Kastorel-Novem (orki) spędził 2 lata w Deatchwatchu w ramach pokuty. Jest specjalistą od sabotażu i partyzanckich uderzeń.

5. Eric Krolson, Lider Wilczej Straży (Gracz: Szaman)

Jeden z zaufanych zastępców Ragnara Czarnogrzywego, wałczył u jego boku w wielu kampaniach. preferowany styl walki to bliskie starcia, gdzie może wykorzystywać swój niezawodny młot bojowy. Przeważnie w boju towarzyszy mu oddział Wilczej Straży. Eric ma dość rubaszne poczucie humoru, może wlać w siebie mnóstwo piwa, a poza walka uwielbia uczty w towarzystwie swoich braci.

6. Siostra Niekompetencja (Gracz: Tess)

Podobno Siostrę Niekompetencję znaleziono na schodach sierocińca z tabliczką z napisem” Niekompetencja. A weźcie ją sobie”. Miała wtedy około sześciu lat, rudawe włosy i szare oczy. Właściwie to szybko przestano jej to wypominać, bo jej piąstki, choć małe, były już twarde i spadały szybko w razie potrzeby.

Poza ewidentnymi skłonnościami do bitki i uporem godnym osła, Niekompetencja zaopatrzona była w dziurawe ręce. Czego nie zgubiła, to zepsuła, a czego nie zepsuła, to z niewiadomych przyczyn zaczynało działać w sposób nieoczekiwany. Jak wybuchające garnki z zupą.

Do Zakonu Czarnej Róży trafiła przypadkiem. Właściwie to przez chrząszcza. Ugryzł ją w duży palec u nogi dokładnie w momencie, w którym wizująca sierociniec Siostra Bitwy zapytała, czy któraś z dziewcząt nie czuje powołania do służby Imperium. Jej okrzyk potraktowano jako wybuch entuzjazmu. Potem poszło szybko – wyglądało na to, że z ulgą się jej pozbyli.

Jej treningi w Zakonie wiele dały – właściwie przestała potykać o własne stopy. Im dłużej służyła, tym lepiej zdawała sobie sprawę, że do wszystkiego musi dojść ciężką pracą. Szczęście po prostu skutecznie ją omijało. Dlatego pracowała dwa razy ciężej, niż inne Siostry. Miesiące ćwiczeń zaowocowały umięśnioną, choć nadal kobiecą sylwetką, ale wzrostem Siostra Niekompetencja nie odstawała od innych. Wydawała się być zawsze wolniejsza od pozostałych, bez reszty skupiona na tym, co miała zrobić. Inaczej po prostu nie wychodziło. Za to Siostra Niekompetencja okazywała niesamowite zdolności, jeśli chodziło o taktykę. Jeśli tylko nie musiała sama brać udziału, wszystko szło zgodnie z planem. Ktoś kiedyś powiedział, że należy awansować ludzi aż do momentu, aż osiągną stopień niekompetencji, ale Siostra Niekompetencja akurat tu była wyjątkiem.

Przywództwo nad grupą otrzymała w wieku trzydziestu dwóch lat, po udanej bitwie z xenos, kiedy to w pojedynkę rozbiła grupę chroniącą wrogiego psionika. Nie, żeby jej wkład polegał wyłącznie na trafieniu  ciężkim bolterem w skały powyżej, zamiast w grupę,  którą celowała, ale w wyniku tego lawina kamieni i ziemi skutecznie unieszkodliwiła obcych. Przez niemal rok jej towarzyszki broni doceniały ją w polu i przeklinały pod nosem w obozie.

Najważniejszym w jej karierze okazał się lot na Silvanos – gdzie objęła dowództwo nad twierdzą-mauzoleum Świętej Siostry Vesny. Rolnicza planeta miała być spokojnym miejscem, co potwierdzało się przez niemal pięć lat. Aż do wczoraj…

7. Konsyliarz Octavius (Gracz: Sławek)

+[Przechwycona transmisja astropatyczna. Temat: Omnicron Marines,
Octavius Mentaro]+
++[Dane pochodzą z częściowo złamanych akt Ordo Sepulturum
zabezpieczonymi kodami Magenta. Dane zostały przefiltrowane i ułożone
chronologicznie. Reszta uległa zniszczeniu podczas próby złamania
kodu]++

Miano: Octavius Mentaro
Wiek: około 230 lat standardowych
Miejsce urodzenia: Nieznane
Miejsce rekrutacji: Gammora XV
Uwagi dodatkowe: Psionik klasy Beta +

Rekrutacja podmiotu nastąpiła niedługo po stłumieniu Plagi Zombie na
Gammorze XV. Przywodził on grupce ocalałych, zorganizował schronienie,
zdobywał żywność, leki a nawet stopniowo rozszerzał terytorium
prowadząc systematyczne oczyszczanie kolejnych kwartałów Miasta Wież z
nieumarłych. On i grupa najbardziej obiecujących zostali zabrani przez
Omnicron Marines, poddani testom czystości, następnie indoktrynowani i
poddani treningowi oraz przemianom. W tym czasie okazało się, że
zaszczepione genoziarno wzmocniło jego poślednie zdolności psioniczne
do tego stopnia, że został przydzielony do Librarium zakonnego.
Studiował tam pod okiem zarówno Bibliotekarzy jak i inkwizytorów Ordo
Sepulturum.

Przebieg służby ciężko jest dokładnie prześledzić, gdyż każda akcja
Omnicron Marines objęta jest najwyższymi kodami Ordo Sepulturum a ci
nie są zbyt chętni by dzielić się nimi z obcymi. Ze strzępów
informacji można jednak wywnioskować, że skautem przestał być po
kampanii na Magonis Primaris gdzie (cyt.) "Wykazał się męstwem w
obliczu nieuchronnej zagłady". Krzyż Terminatorski przysłano mu po tym
jak osobiście przeprowadził brawurowy abordaż na okręt Death Guardu
"Gorączka Krwotoczna" co pozwoliło przerwać siedmioletnie oblężenie
Eufratis Septimus. Nie jest jednak jasne w jaki sposób stał się
Konsyliarzem w tak młodym wieku, ani tym bardziej czemu to on dowodzi
3 kompanią Omnicron Marines a nie Kapitan Kompanii (o którym od lat
nic już nie wiadomo, choć nie został wpisany do Księgi Poległych).

W trakcie przeszukiwania dostępnych mi fragmentów akt Octavius Mentaro
kilkukrotnie natknąłem się na wzmianki dotyczące "procesu" i "wyroku".
Nie jest jednak jasne czy Omnicron Marines zostali oskarżeni i skazani
czy też to oni mają być katami Ordo Sepulturum.

Semper fidelis

+++[Koniec transmisji astropatycznej]+++

8.  Putris Lepra – Czarownik (Gracz: Liwan)

Putris Lepra jest członkiem zakonu Straży Śmierci jeszcze z czasów krucjaty, podczas której pełnił rolę aptekarza. Podlega większemu demonowi Nurgla. Jest na najlepszej drodze stanie się Księciem demonów. Nienawidzi wszystkiego co nie dotknięte zepsuciem.

9. Librarian Quintoas (Gracz: Terence)

Librarian Quintoas - korzystający z każdej możliwości zdobycia wiedzy i sposobów wykrywania i eliminacji demonów. Nie pozostawiający żadnych możliwości pozyskania tej wiedzy włącznie z intensywnym przesłuchiwaniem spętanych demonów oraz  analizą i wykorzystywaniem wiedzy i sposobów pętania stosowanych przez wroga, xenos i radykałów.

10. Thorvald Vegvisir - Kapłan Run (Gracz: Piotrek)

Po odejściu z kompanii Morkai'a jego brata, Irnistra Mądrego, z trudem wywalczył sobie miejsce u boku Wilczego Lorda, należne jego umiejętnościom i pozycji. Wzmacniał ochronę członków kompanii przeciw niebezpieczeństwom Osnowy, służył Lordowi radą, szukał odpowiedzi w runach. Niestety, zdarzyło się, że niewłaściwie odczytał znaki, a jego błędny osąd naraził kompanię na niepotrzebne ryzyko. Kosztowało to życie ośmiu Krwawych Kłów oraz przyjaciela Erika z Wilczej Gwardii. Po walce, Wilczy Lord wpadł w szał i o mało co nie rzucił się na Thorvalda. Jednak gdy emocje opadły, Morkai postanowił dać Veghisirowi szansę naprawienia błędu. Tą szansą jest poprowadzenie oddziału w czasie misji, bezpieczny powrót jak największej liczby wojowników i okrycie się chwałą godną sagi.

11.Vigge Czerwona Czupryna – Wilczy Kapłan (Gracz: Gobla)

Vigge jest najmłodszym spośród Wilczych Kapłanów VI Legionu. W zakamarkach Kła można usłyszeć że jest także ulubieńcem Strażnika Synów Russ’a – Ulryka Zabójcy. Najstarszy z Kosmicznych Wilków zwykł mawiać,  że widzi w Czerwonej Czuprynie  „siebie samego z czasów zakonnego szczenięctwa”.

Vigge jest gwałtowny, a jego saga ciągle krótka, dla tego przed wyruszeniem w pole powierza dowództwo bardziej doświadczonym braciom z Wilczej Straży lub Kapłanom Run. Sam najchętniej staje na czele oddziałów Szybkiego Pazura.

Największym osiągnięciem młodego Kapłana jest zabicie Czarownika Czarnego Legionu. Lecz Vigge Czerwona Czupryna jest rządny chwały, a jego sagę z pewnością wypełnia nadchodzące zwycięstwa.    

12. Wojownik Roju (gracz: Marcus)

Wojownik Roju obudził się. Pamięta czasy gdy ta planeta (Antarius) była zieloną puszczą, jego domem i królestwem. Pamięta wojnę która się rozpętała gdy przybyli koloniści. Pamięta jak całe życie obumarło, a on sam zapadł w ponad 100 letni letarg. Teraz nadszedł jego czas, ludzie wrócili nieświadomi i niepamiętający, a ich biomasa jest tak łatwa do zebrania.  Wojownik gotów jest prowadzić stado. Jest cennym okazem, a Rój ma coraz więcej zasobów aby go odtworzyć